| Onderbouwing |
De verwachting is dat immuuntherapie niet effectief zal zijn bij het behandelen van diabetes type 1. Indien patiënten preventief behandeld zullen worden, betekent dit dat gezonde jonge patiënten met een geneesmiddel behandeld worden dat mogelijk bijwerkingen kan hebben. Een samenvatting over anti-CD3 mAb bij T1D : 1990s showed that a short course of an anti-CD3 mAb could induce long-term remission of autoimmune diabetes (Chatenoud et al., 1994), a finding that created the foundation for anti-CD3 mAb translation into T1D. Approximately 7 years after teplizumab’s original development, clinical safety and efficacy were shown in patients with new-onset T1D following a single 2-week course of therapy. C peptide was preserved at 2 years (and up to 5 years in some subjects) in newly diagnosed (≤12 weeks) T1D subjects (Herold et al., 2013, Sherry et al., 2011), although neither actual disease reversal (HbA1C <6.5%) nor reduced insulin use (<0.5 u/kg/day) was observed. Nevertheless, this sustained effect after a short course of therapy supported teplizumab’s ability to induce a state of long-term immune tolerance.
Dit geeft aan dat de ziekteduur of de patiëntengroep invloed kan hebben op het uiteindelijke effect.
|